Happy Feet is niet gelukkig

In 2011 ben ik elke maand één keer ‘columnist van de week’ bij Vroege Vogels op radio 1. Zondag 3 juli om 8.30 uur was de zevende in de reeks ‘Uit de Koker van Kees’ te beluisteren. Dit is de uitgeschreven tekst:

Heeft u het ook gehoord, van die arme pinguïn in Nieuw Zeeland? De keizerpinguïn (Aptenodytes forsteri), de grootste van de zeventien pinguïnsoorten, is 20 juni levend aangespoeld op een strand nabij de hoofdstad Wellington. Buiten Antarctica is de soort zeer zeldzaam. Noordelijker dan zestig graden zuiderbreedte worden ze zelden gezien. Soms verschijnt er een op het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika en de noordelijkste waarnemingen betreffen drie exemplaren op zee halverwege Argentinië en een eenling die op 5 april 1967 in het uiterste zuiden van Nieuw Zeeland strandde. Ook de vogel die vorige week bij Wellington opdook, heeft de recordafstand van ruim 3000 kilometer zwemmend afgelegd, want u weet – pinguïns kunnen niet vliegen. De keizerpinguïn zwemt met een gemiddelde snelheid van tien kilometer per uur. Dat betekent dus twaalf tot dertien dagen non-stop zwemmen in een rechte lijn van Antarctica naar het strand waar hij aan land stapte. Een hele prestatie. De locale bevolking en de media behandelen de vogel niet voor niets als troeteldier.

De pinguïn, inmiddels Happy Feet genoemd, naar de pinguïnfilm uit 2006, stond vorige week nog monter op het strand. De hoop bestond dat hij weer in zee zou verdwijnen, maar helaas, zijn gezondheid verslechterde snel. Toen werd waargenomen dat hij zand en takjes begon te eten, greep de in de haast opgerichte pinguïncommissie in. Happy Feet werd in een koelwagen overgebracht naar de dierentuin van Wellington. Daar constateerde men uitdroging en werd er ruim drie kilo zand uit zijn maag gepompt. De ingreep werd verricht door een team van specialisten, waaronder de vooraanstaande maag-darm-leverarts John Wyeth. De dierentuin, die de kosten van de behandeling en verpleging in een speciaal gekoelde ruimte voorlopig begroot op 10.000 dollar, zorgt ervoor dat het publiek het allemaal ter plaatse en online live kan volgen. Inmiddels is er ook een inzamelingsactie begonnen: Help Happy Feet. De mens handelt in dit soort situaties sentimenteel. Een op het zelfde strand aangespoelde naar adem happende diepzeevis, was aan zijn lot overgelaten. Een charismatische en aaibare pinguïn wordt ‘gered’.

Toch is deze 10 maanden oude keizerpinguïn een loser, een kneus gedoemd tot een vroegtijdige dood. De vogel is niet voor niets verdwaald en in een vijandig warm klimaat ver van zijn soortgenoten terecht gekomen. De kans dat hij of zij zich ooit buikschuivend over het pakijs zal verplaatsen, op weg naar een broedplaats, is nihil. En dat is niet erg. Vogels raken doorlopend gedesoriënteerd, trekken de verkeerde kant op om eenzaam weg te kwijnen. Dat is uiteindelijk ook het lot van deze keizerpinguïn, zelfs nu hij Happy Feet heet en mensen zich liefdevol over hem bekommeren.

bronnen:

Henderson, L.E. (1968) – First record of the Emperor Penguin in New Zealand – Notornis 15: 34-35

uitgebreide berichtgeving over Happy Feet op www.nzherald.co.nz

 

BONUS: De eerste waarneming van de keizerpinguïn in Nieuw Zeeland

De eerste keer dat er een keizerpinguïn werd waargenomen in Nieuw Zeeland was op 5 april 1967 aan de zuidkust van South Island, op Oreti Beach nabij Invercargill. Het verslag daarvan werd gepubliceerd in 1968 in het tijdschrift van de Ornithological Society of New Zealand, Notornis 15: 34-35. Hieruit blijkt dat het net als bij de vogel die nu in het nieuws is, om een onvolwassen exemplaar gaat. Om onheil  (vandalisme, honden en zandstralen) te voorkomen, werd de pinguïn de volgende morgen naar een veilige plaats gebracht, beschreven en opgemeten: ‘It was certainly in perfect condition with immaculate plumage.’ Verder bleek de vogel niet zo vriendelijk te zijn als doorgaans werd aangenomen: ‘ … Approach to 5 or 6 feet caused some agitation and sometimes the “interrupted Klaxon” call, while a closer approach still qualified for flippers raised and some very sharp raps.’ Het vervoer in een busje bezorgde de pinguïn enige stress, maar de vogel bleef alert en keek zelfs uit het raam: ‘Although it was distressed by the journey to Bluff, probably by the confinement and movement, it was still alert enough to find that it could see through the windows of the van and seemed to get some reassurance from this.’ De pinguïn werd een half uur varen uit Bluff in de Foveaux Straat in zee losgelaten: ‘When the bird surfaced from his dive off the launch we saw what a really happy Emperor penguin looks like. It splashed, preened, drank and dived with the greatest concentration, leaving one in no doubt as to his favourite element. There we left him.’

Van de eerste keizerpinguïn van Nieuw Zeeland werd nooit meer iets vernomen.